فیلم باران روایتی ساده و مستند گونه از عشق

فیلم سینمایی باران ساخته مجید مجیدی یکی از فیلم های خوب و تاثیر گذار در میان فیلمهای ایرانی سالهای اخیر به شمار می رود. داستان فیلم روایتگر عشق یک جوان ایرانی به یک دختر افغانی است، عشقی که سرانجامی ندارد، ولی با صحنه پایانی، فیلم به این نتیجه می رسد که این عشق ماندگار می ماند، اگرچه به وصال منجر نمی شود. باران فیلمی است که باید آن را در میان انبوه فیلمهای بی کیفیت و و بی رمق سالهای اخیر اثری ارزشمند و قابل توجه بر شمرد و آنرا ستود.  فیلمی کاملاً انسانی که از عشق سخن می گوید. برشی از برهه ای از زندگی انسان؛ زیبایی و تاثیر عشق که می تواند افراد را به هم نزدیک کند و موجب ایثار و فدارکاری آنها گردد. حسی زیبا از عمیق ترین لایه های زندگی انسانی یعنی عشق که می تواند بشر امروز را از منجلابهایی چون جنگ، گرفتاری های گوناگون، نا امیدی و  نفرت رهایی بخشد. عشق مرز نمی شناسد؛ عشق ملیت نمی شناسد. عشق راه خود را می رود. راهی که از هر گونه تعلقات رنگی بشر بدور است. فیلم باران روایتگر حس زیبایی از این عشق بدون مرز در دنیایی متصلب، بی روح و خالی از محبت و عشق است. تلنگری است به نگاه مان به جهان، نگاهمان به زندگی و نگاهمان به با هم بودن.