نا روزگار
نا روزگار
عجب روزگاری است این روزگار
نشانده بشر را به سطح حِمار
به دنیا یکی راست و صاف نیست
دلی در هوای کمی انصاف نیست
چنان آتشی در جهان افروخته
که دنیا و هستی به کل سوخته
حریم بشر در پی تاخت و تاز
زمان می گذرد بی هدف پر ز آز
خدا را ترا صد هزار شکر باد
که خود ناظری بر همه بوم و زاد
م.ح.قشقایی
https://t.me/qashghaii
+ نوشته شده در شنبه بیست و دوم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 12:7 توسط محمد حسین قشقایی
|